Στα αποκαΐδια των πυρκαγιών ο πολιτισμός μας

  

Από την ταινία «Στάλκερ» του Ταρκόφσκι

Παρανάλωμα πυρός για μια άλλη φορά.

Δέντρα, φυτά, ζωάκια και ζώα του δάσους.

Παντελώς αβοήθητα, παντελώς αμνημόνευτα.

Παντελώς άκλαυτα.

Λες κι αυτά δεν έχουν ζωή.

Λες κι αυτά δεν ασφυκτιούν, δεν αγωνιούν, δεν πονάνε.

Στις στάχτες τους θα κάνουν οι άνθρωποι τις περιουσίες τους.

Κανένα κενοτάφιο δεν θα θυμίζει τον φρικτό θάνατό τους.

Λένε ότι ο πολιτισμός ενός ανθρώπου, μιας κοινωνίας καθορίζεται 

από τη συμπεριφορά τους στον πιο αδύναμο, τον πιο αβοήθητο.

Ένας άνθρωπος, μια κοινωνία λογίζονται πολιτισμένοι όταν σέβονται τον άλλο.

Όχι γιατί τους χρησιμεύει.

Αλλά γιατί σέβονται τη ζωή σε όλες τις εκδηλώσεις της.

Λένε ότι μπορείς να κρίνεις έναν άνθρωπο, μια κοινωνία από τα απλά, τα καθημερινά.

Από τις λεπτομέρειες, λένε κάποιοι.

Γιατί τα απλά, τα καθημερινά, οι λεπτομέρειες είναι η ουσία.

Εμείς οι άνθρωποι, η κοινωνία μας, λέμε ότι σήμερα είμαστε πολιτισμένοι.

Οι άνθρωποι και η κοινωνία μας έχει εξελιχθεί.

Μεγάλες κουβέντες.

Είμαστε πολιτισμένοι, εξελιγμένοι, ή τιθασευμένοι, εξημερωμένοι;

Ένα ον που θα μας παρατηρούσε εμάς τους ανθρώπους και τον πολιτισμό μας διαχρονικά, θα μίλαγε για εξέλιξη; 

•  Επειδή δεν σκοτώνουμε οι ίδιοι τα θηράματα που τρώμε και τα τρώμε με μαχαίρι και πιρούνι;
• Επειδή σκοτώνουμε για να σκοτώνουμε και όχι για να φάμε;
• Επειδή αντί για κρεμαστάρια από τις μύτες και τα αυτιά, έχουμε δεσμίδες σε τράπεζες;
• Επειδή αντί να εξοντώνουμε ο ένας τον άλλο με βέλη και τόξα, εξοντώνουμε τους άοπλους με βόλια από ψηλά;
• Επειδή αντί να κλέβουμε από τα κοτέτσια, κλέβουμε από τα χρηματιστήρια;
• Επειδή αντί για μάγους της φυλής, έχουμε μόδιστρους που μας λένε τι απαιτεί η εποχή;
• Επειδή τις ανθρωποθυσίες μας αντί για την πλατεία του χωριού, τις κάνουμε στα πεδία των μαχών και στα εργαστήρια των επιστημών;
• Επειδή τα μαχαίρια μας είναι πιο καλά ακονισμένα και ξερνούν φωτιές;
• Επειδή οι σφαγείς μας φορούν κοστούμι και γραβάτα;
• Επειδή αντί για φτερά τους απονέμονται χρυσαφικά;
• Επειδή αντί να διαβάζουμε τον ουρανό, τα δένδρα και τα φυτά, διαβάζουμε αυτά που γράφουν οι άλλοι για μας;
• Επειδή αντί να προσκυνούμε τις πέτρες και τα φυτά, προσκυνούμε αυτούς που σκέφτονται για μας;
• Επειδή αντί για το γιατρικό που έφτιαχνε ο μάγος γιατρός για τον καθένα ξεχωριστά και ανάλογα με τον καιρό, έχουμε σήμερα γιατρικά ίδια για όλους από μάγους με περγαμηνές;
• Επειδή, αντί για το κοκαλάκι της νυχτερίδας και το δηλητήριο της σαύρας που απλά σκότωναν, έχουμε γιατρικά και εμβόλια που τα φτιάχνουν βασανίζοντας άλλα όντα ακόμη και ανθρώπους;

Ίσως θάπρεπε να το ξανασκεφτούμε.

Σήμερα που η αλαζονεία κάποιων επαπειλεί ολόκληρο τον πλανήτη.

Είμαστε άνθρωποι ή μέλη αγέλης;

Τη σημερινή μέρα η προσοχή είναι στραμμένη στα αποτελέσματα των εκλογών.

Καιρό τώρα αγανάκτηση και οργή μας διακατέχει γιατί χάνεται το βιoτικό επίπεδο που είχαμε συνηθίσει οι περισσότεροι από μας.

Σύγχυση επικρατεί για το τι μέλει γενέσθαι για να επανέλθει η ζωή όπως ήταν παλιά που… ήταν όλα καλά.

Κάποιοι δεν ήταν καθόλου καλά, αλλά αυτό δεν μας απασχολούσε παλιά.

Κάποιοι δεν είχαν και τότε δουλειά, ούτε τα προς το ζην, αλλά αυτό ήταν τότε νορμάλ.

Κάποιοι λίγο πιο μακρυά λαμπάδιαζαν ζωντανοί εκεί κάτω στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, την Λιβύη.

Αγανάκτηση κι οργή δεν μας διακατείχε τότε για τα αφεντικά που τα κουμάνταραν όλα μέχρι τώρα καλά.

Αγανάκτηση κι οργή μας διακατέχει τι θα γίνει η νέα γενιά νέων στη δύση που δεν βλέπει καμιά προοπτική.

Κάποιες άλλες γενιές παιδιών ξεκληρίζονταν κυριολεκτικά λίγο πιο μακριά στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη τον καιρό που εμείς τα βλέπαμε όλα καλά.

Κάποιοι γονείς βλέπανε ξαφνικά τα μικρά τους παιδιά να καβουρδίζονται και να διαμελίζονται.

Κάποιοι άτυχοι γονείς φτιάχνανε άλμπουμ των μακελεμένων παιδιών και παρακαλούσαν να κάνουμε κάτι γι αυτό.

Ένα άλμπουμ από τη Λιβύη  Εδώ.

Μόνον που εμείς τα βλέπαμε τότε όλα μια χαρά.
Ούτε καν οι περισσότεροι φροντίσαμε να μάθουμε τι γινόταν εκεί, ούτε ότι υπήρχε ελληνική συμμετοχή στα μακελειά αυτά και δώσαμε 1,5 δις για τη συμμετοχή αυτή.

Όλοι μιλάνε για κρίση που ενέσκηψε έτσι ξαφνικά.

Πριν ήταν όλα τόσο καλά.

Για εμάς.

Μήπως τελικά η κρίση δεν είναι τωρινή και δεν είναι κυρίως οικονομική;

Μήπως τελικά η κρίση είναι κρίση ανθρωπιάς;

Μήπως αντί για τις χαμένες ανέσεις μας και τις διαψευμένες υψηλές προσδοκίες μας,

 θάπρεπε να αγανακτήσουμε και να οργιστούμε που μέχρι τώρα τα βλέπαμε όλα καλά;

Μήπως οι νεκροί που δεν πενθήσαμε, τα μακελειά που αντιπαρήλθαμε,

η δυστυχία που αγνοήσαμε, μας απαιτούν να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή;

Advertisement